| เนิ้อหานี้อยู่ในหมวด : เขี้ยว เล็บ รัสเซีย
| สนธิสัญญา CTBT | ตั้งแต่เริ่มมีการใช้เทคโนโลยีนิวเคลียร์เพื่อการสงครามขึ้นมา โดยเฉพาะอย่างยิ่งการใช้เป็นอาวุธทำลายล้างในสงครามโลกครั้งที่ 2 มวลมนุษยชาติก็เริ่มตระหนักถึงภัยอันร้ายแรงที่เกิดจากอำนาจทำลายล้างอันมหาศาลของระเบิดนิวเคลียร์นี้ จึงได้มีความพยายามหลายอย่างเพื่อควบคุมและจำกัดไม่ให้มีการใช้หรือพัฒนาเทคโนโลยีนิวเคลียร์ในด้านสงคราม เช่น การจัดตั้งเขตปลอดอาวุธนิวเคลียร์ (Nuclear Weapon Free Zones), สนธิสัญญาว่าด้วยการห้ามทดลองนิวเคลียร์บางส่วน (Partial Test Ban Treaty), สนธิสัญญาว่าด้วยการไม่แพร่ขยายอาวุธนิวเคลียร์ (Nuclear Non-Proliferation Treaty) เป็นต้น แต่ก็ยังคงมีความพยายามของประเทศมหาอำนาจและประเทศที่มีศักยภาพทางด้านนิวเคลียร์หลายประเทศดำเนินการทดลองระเบิดนิวเคลียร์อยู่เสมอ
ความพยายามในการหามาตรการห้ามการทดลองระเบิดนิวเคลียร์ให้ได้ผลนั้น มีมาเป็นเวลาช้านาน และอยู่ในระเบียบวาระของสหประชาชาติมาตั้งแต่ทศวรรษที่ 50 แต่การเจรจาในกรอบพหุภาคี เพื่อยกร่าง สนธิสัญญาว่าด้วยการห้ามทดลองนิวเคลียร์โดยสมบูรณ์นี้อย่างจริงจัง เพื่อใช้ควบคุมและจำกัดการใช้ระเบิดนิวเคลียร์อย่างมีประสิทธิภาพเพื่อไม่ให้มีการพัฒนามากไปกว่านี้ได้เริ่มขึ้นในปี ค.ศ. 1993 โดยเป็นการเจรจาในกรอบของที่ประชุมเพื่อการลดอาวุธ (Conference on Disarmament) ต่อมาเมื่อวันที่ 10 กันยายน ค.ศ.1996 สนธิสัญญาว่าด้วยการห้ามทดลองนิวเคลียร์โดยสมบูรณ์ก็ได้รับการรับรองโดยสมัชชาสหประชาชาติ และเปิดให้ลงนามที่นครนิวยอร์กในสองสัปดาห์ถัดมา
สำหรับประเทศไทย ภายหลังจากที่ได้ลงนามในสนธิสัญญาเมื่อวันที่ 12 พฤศจิกายน พ.ศ. 2539 แล้ว ทำให้มีภารกิจที่จะต้องดำเนินการให้สัตยาบันเป็นลำดับต่อไป ทั้งนี้การบันทึกการพิจารณาด้านกฎหมายรองรับสนธิสัญญานี้จะเป็นประโยชน์ในการตอบข้อสงสัยเมื่อมีการเสนอขอความเห็นชอบจากคณะรัฐมนตรีและคณะรัฐสภาในการให้สัตยาบันต่อสนธิสัญญาต่อไป |
|
อาร์เมเนีย (Armenia)
อาร์เซอร์ไบจาน (Azerbaijan)
เบลารุส (Belarus)
จอร์เจีย (Georgia)
คาซัคสถาน (Kazakhstan)
คีร์กิซสถาน (Kyrgyzstan)
มอลโดวา (Moldova)
รัสเซีย (Russia)
ทาจิกิสถาน (Tajikistan)
เติร์กเมนิสถาน (Turkmenistan)
ยูเครน (Ukraine)
อุซเบกิสถาน (Uzbekistan)
