ยูริ อะเลคเสเยวิช กาการิน (รัสเซีย: Юрий Алексеевич Гагарин [YOO-ree a-lek-SE-ye-veech ga-GA-reen] ; อังกฤษ: Yuri Alekseyevich Gagarin) ชาวโซเวียต เป็นนักบินอวกาศคนแรกของโลก เกิดเมื่อวันที่ 9 มีนาคม พ.ศ. 2476 ในเมืองกชาทสค์ และเสียชีวิตวันที่ 27 มีนาคม พ.ศ. 2511 ใกล้กรุงมอสโก
กาการินเป็นบุตรช่างไม้ในนารวม (เมื่อครั้งรัสเซียเป็นประเทศคอมมิวนิสต์) ได้เรียนเป็นช่างปั้นจากโรงเรียนการค้าใกล้กรุงมอสโก ปี พ.ศ. 2494 จากนั้นศึกษาต่อในวิทยาลัยอุตสาหกรรมที่เมืองซาราตอฟ และในเวลาเดียวกันก็เข้าอบรมการบินด้วย เมื่อสำเร็จหลักสูตรก็เข้าโรงเรียนนายเรืออากาศโซเวียต ในโอเรนบูร์ก และสำเร็จการศึกษาในปี พ.ศ. 2500
ยานวอสตอค 1 (Vostok 1) ของกาการินมีน้ำหนัก 4 ¾ ตัน ปล่อยจากฐานยิงเมื่อเวลา 9.07 น. วันที่ 12 เมษายน พ.ศ. 2504 และโคจรรอบโลก 1 รอบ ใช้เวลา 1 ชั่วโมง 29 นาที ที่ระดับความสูงมากที่สุด 187 ไมล์ (301 กิโลเมตร) และลงจอดเมื่อเวลา 10.55 นาฬิกา ตามเวลาในรัสเซีย การบินในอวกาศครั้งนี้ทำให้กาการินมีชื่อเสียงก้องไปทั่วโลก และได้รับเครื่องประดับเกียรติยศเลนิน และได้ตำแหน่งเป็นวีรบุรุษแห่งสหภาพโซเวียต นอกจากนี้ยังมีการสร้างอนุสรณ์สถานและตั้งชื่อถนนเพื่อเป็นเกียรติแต่กาการินในสถานที่หลายแห่งทั่วประเทศ
หลังจากนั้นกาการินมิได้ขึ้นไปควบคุมยานอวกาศอีก แต่ก็มีส่วนในการฝึกอบรมนักบินจักรวาลของรัสเซียอย่างจริงจัง น่าเสียใจที่กาการินต้องจบชีวิตขณะอายุได้เพียง 34 ปี เนื่องจากอุบัติเหตุเครื่องบินตก ขณะทำการอบรมการบินตามปกติ เถ้ากระดูกของกาการินถูกนำไปบรรจุไว้ในช่องเก็บในกำแพงเครมลิน หลังจาก กาการินเสียชีวิต รัฐบาลได้เปลี่ยนชื่อเมืองกชาทสค์ เป็นเมืองกาการิน เพื่อเป็นเกียรติแก่นักบินอวกาศคนแรกของโลกผู้นี้
ยูริ อเล็กซีเยวิช กาการิน (Юрий Алексеевич Гагарин)
มนุษย์คนแรกในอวกาศ
เขาเกิดเมื่อ 9 มีนาคม 1934 ในหมู่บ้านคลุชิโน (Klushino) เมืองกีซาตส์ก (Gzhatsk) เขตสโมเลนส์ก (Smolensk) , เมืองกีซาตส์กนี้ภายหลังเปล่ียนเป็นเมืองกาการินเพื่อเป็นเกียรติแก่เขา
พ่อของกาการิน ชื่อว่าอเล็กซี่ (Alexey Ivanovich Gagarin) ส่วนแม่ชื่อแอนนา (Anna Timofeyevna Gagarina) ทั้งคู่ทำงานในนารวม กาการินเป็นลูกคนที่ 3 จากพี่น้องทั้งหมด 4 คน โดยพี่สาวเป็นคนที่คอยดูแลเขาตอนที่ยังเล็กระหว่างที่พ่อแม่ออกไปทำงาน
ครอบครัวของเขาได้รับผลกระทบจากสงครามโลกครั้งที่ 2 เช่นเดียวกับชาวโซเวียตเกือบทั้งประเทศ ญาติของเขาสองคนถูกนาซีจับตัวไปยังค่ายกักกันในปี 1943 และไม่เคยได้กลับมาอีกเลย กองทัพเยอรมันบุกโซเวียตและอยู่ในเขตสโมเลนส์กนานกว่าสองปี บ้านของกาการินถูกนาซียึดเอาไป ครอบครัวเขาต้องสร้างกระท่อมดินขึ้นมาเพื่ออาศัยแทนเป็นเวลานานกว่าหนึ่งปีกับเก้าเดือนก่อนที่กองทัพแดงจะมาปลดปล่อยในวันที่ 9 เมษายน 1943
24 พฤษภาคม 1945 ,หลังสงคราม ครอบครัวกาการินย้ายไปอยู่ที่เมืองกีซาตส์ก เพื่อให้กาการินได้เข้าโรงเรียน เขาเรียนจบโรงเรียนประถมในปี 1949 จากนั้นในเดือนกันยายนได้เข้าเรียนที่โรงเรียนการค้า (Lyubertsy vacational school No.10) ในเมืองลูเบิร์ตซี (Lubertsy) ชานกรุงมอสโคว์ ครูผู้สอนบอกว่ากาการินเป็นคนเรียนเก่งและอดทน ครูสอนเลขของกาการินเป็นนักบินในช่วงสงครามโลกด้วย นั้นอาจจะเป็นแรงบันดาลใจให้แก่กาการิน
นอกจากนั้นเข้ายังลงเรียนภาคค่ำที่โรงเรียนสำหรับแรงงานเยาว์ชน (School for working youth) เขาเรียนจบเกรด 7 ตอนพฤษภาคม และได้เดือนมิถุนายนปีนี้เขายังได้รับประกาศนียบัตรจากโรงเรียนสอนการบิน ที่เขาลงเรียนไง้ได้
สิงหาคม 1951 กาการินเข้าเรียนที่โรงเรียนเทคนิคอุตสาหกรรมแห่งซาราตอฟ (Saratov Industrial Techincal School) เขาได้เข้าร่วมกับชมรมการบิน (Saratov Aviation Club)
ระหว่างที่อยู่ที่ชมรมการบินนี้ กาการินสามารถขับเครื่องบินรุ่น Yak-18 บินเดียวได้ เขาขึ้นบิน 196 เที่ยว คิดเป็นชั่วโมงบินกว่า 42 ชั่วโมง 23 นาที
กาการินเรียนจบด้วยเกียรตินิยมในปี 1955
27 ตุลาคม 1955 เขาสมัครเข้าทำงานกับกองทัพ และถูกส่งตัวไปที่ชกาลอฟ (Chkalov)
7 พฤศจิกายน 1957 เขาแต่งงานกับวาเลนตินา กอร์ยาเชว่า (Vaentina Ivanovna Goryacheva) พวกเขามีลูกสาวด้วยกันสองคน อีลิน่า (Elena) และ กาลิน่า (Gaina)
9 ธันวาคม 1959 กาการินเขียนใบสมัครเข้าคัดเลือกเป็นนักบินอวกาศ หนึ่งอาทิตย์หลังจากนั้นเขาจึงถูกเรียนกตัวไปมอสโคว์เพื่อทำการตรวจสุขภาพที่โรงพยาบาลสถาบันวิทยาศาสตร์การบิน ( Central Scientific Research Aviation Hospital)
3 พฤษภาคม 1960 ผู้บัญญาการกองทัพอากาศคอนสแตนติน เวอณ์ชินิน (Konstantin Andreyevich Vershinin) อนุญาตให้เขาเข้าโปรแกรมการฝึกนักบินอวกาศ 11 พฤษภาคม กาการินและครอบครัวจึงต้องย้ายบ้านใหม่ไปอยู่ที่สตาร์ซิตี้ (Star City, Zvezdny Gorodok) อยู่นอกกรุงมอสโคว์ นอกจากกาการินแล้วยังมีคนที่เข้าข่ายที่จะได้เป็นนักบินอวกาศอีก 20 คนร่วมฝึกด้วย และก่อนที่จะมีการส่งนักบินอวกาศคนแรก ก็มีเยอร์มาน ติตอฟ (Gherman Titov) อีกคนที่อาจจะได้บินเที่ยวบินพิเศษนี้ ซึ่งทำให้ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ไม่สู้ดีนัก แต่ว่าด้วยนิสัยของกาการินที่ใจดี และสามารถชนะใจคนที่ได้รู้จักเขาได้ นอกจากนั้นยังมีปูมหลังมาจากครอบครัวแรงงาน ซึ่งถือเป็นความภูมิของโซเวียต ทำให้โคโรเลฟ ( Sergey Korolev) ผู้สร้างจรวดและ นิกิต้า ครุสซอฟ (Nikita Khrushchev) ตัดสินใจเลือกกาการิน
12 เมษายน 1961 โลกส่งมนุษย์คนแรกขึ้นสู่อวกาศได้สำเร็จ , จากฐานอวกาไบคานูร์ (Baikonur Cosmodrome) กาการิน เดินทางไปกับยานวอสต็อค 1 (Vostok-1) เวลา 9.07 น. ในตอนเช้า
ไม่มีใครเชื่อว่ามันเป็นจริง .... กาการินพูดในเสียงที่เราได้ยินตอนจรวดกำลังถูกยิงจากฐานแต่ว่า Let's go
และเมื่อเขาได้สัมผัสภาพแรกของโลกจากอวกาศ เขาบอกว่า "โลกมีสีฟ้า สวยอะไรเช่นนี้ มหัศจรรย์"
กาการินเดินทางรอบโลกที่ความสูง 188 ไมล์ เป็นระยะเวลา 1 ชั่วโมง 48 นาที
เขาเดินทางกลับโลกโดยร่มกลางที่ความสูง 4 ไมล์ ในทุ่งหญ้าใกล้ซาราตอฟ (Saratov) เป็นการลงพื้นที่คลาดเคลื่อนไปจากเดิมท่ีกำหนดเป้าหมายไว้ที่แถบสตาลินกราด
กาการินได้รับเลื่อนยศเป็นชั้นนายพล ครุสซอฟมอบตำแหน่ง Hero of the Soviet Union ให้แก่เขา
หลังจากนั้นเขาก็อยู่่ท่ามกลางเสียงสรรเสริญและยินดีจากทั่วสารทิศ เด็กที่เกิดในช่วงนี้นต่างก็ชื่อยูริ
กาการินเดินทางไปหลายประเทศทั้งเยอรมัน ญี่ปุ่น อิตาลี อังกฤษ ฟินแลนด์และแคนาดาเพื่อโปรโมตสหภาพโซเวียต
กาการินเป็นสมาชิกพรรคคอมมิวนิสต์มาตั้งแต่ปี 1960 และได้รับการแต่งตั้งให้เป็นสมาชิก Supremem Soviet ในปี 1962
20 ธันวาคม 1963 เขาทำงานเป็นรองผู้อำนวยการในศูนย์ฝึกบิน ในศูนย์ฝึกนักบินอวกาศ เป็นตำแหน่งที่เขาทำอยู่จนกระทั้งปี 1965
เขายังได้ทำงานออกแบบยานอวกาศด้วย เขาสมัตรเข้าเรียนที่สถาบันวิศวกรรมการอากาศพลศาสตร์ (Institute of Aeronautica Engineering) เขาสอบวิทยานิพนธ์เพื่อจบการศึกษาในวันที่ 17 กุมภาพันธ์ 1968
โซเวียตพยายามปกป้องและกันกาการินออกจากการบินอีก ด้วยกลัวว่าจะเสียฮีโร่ของมนุษยชาติไป ตอนนั้นโซเวียตมีโครงการจะไปดวงจันทร์และการออกแบบจรวดโซยุสรุ่นใหม่ กาการินร่วมการฝึกด้วย แต่ว่าเขาถูกให้เป็นตัวสำรองต่อจากอลาดิมีร์ โคมารอฟ (Vladimir Komarov) และเมื่อมีการทดสอบจรวดโซยุส รุ่นใหม่ตอน เมษายน 1967 ปรากฏว่ายานประสบอุบัติเหตุระหว่างกลับสู่พื้นโลกและโคมารอฟก็เสียชีวิต กาการินก็ถูกห้ามไม่ให้เข้าการฝึกอีกแม้ว่าดวงจันทร์จะเป็นความฝันของเขาด้วย กาการินได้ยืนหนังสือเรียกร้องให้อนุญาตให้เขาเข้าฝึกอีก
เขาเสียชีวิตโดยอุบัติเหตุเครื่องบิน Mig-15 ตก ในวันที่ 27 มีนาคม 1968 ใกล้กับโนโวเซโลโว (Novoselovo) เขตวลาดิมีร์ ระหว่างที่ออกไปทำการหัดบิน โดยที่สาเหตุที่ทำให้เครื่องบินตกถกเถียงกันจนสับสน ในวันนั้นอุปกรณ์หลายอย่างในหอควบคุมการบินไม่ทำงาน เรดาห์ไม่ทำงาน กระดาษบันทีกข้อมูลการบินบนเครื่องก็หมด ช่องระบายอากาศถูกเปิดทิ้งไว้ ข้อมูลเร็วๆ นี้บอกว่าเครื่องบินของเขาพยายามหลบบอลลูนตรวจอากาศ
ร่างของเขาถูกประกอบพิธีที่กำแพงของเครมลิน
ครั้งเมื่อนิล อาร์มสตรอง เหยียบดวงจันทร์ ด้วยคำขอจากภรรยาของกาการิน อาร์มสตรองได้เอาเหรียญตราอันหนึ่งของกาการิน ไปวางไว้บนดวงจันทร์ เพื่อเป็นเกียรติแก่มนุษย์คนแรกในอวกาศด้วย |
อาร์เมเนีย (Armenia)
อาร์เซอร์ไบจาน (Azerbaijan)
เบลารุส (Belarus)
จอร์เจีย (Georgia)
คาซัคสถาน (Kazakhstan)
คีร์กิซสถาน (Kyrgyzstan)
มอลโดวา (Moldova)
รัสเซีย (Russia)
ทาจิกิสถาน (Tajikistan)
เติร์กเมนิสถาน (Turkmenistan)
ยูเครน (Ukraine)
อุซเบกิสถาน (Uzbekistan)
