อดีตและปัจจุบันของเชชเนีย

      
       พื้นที่: กลุ่มกบฏต่อสู้ยิบตาจนเลือดท่วมแผ่นดิน เพื่ออิสรภาพเชชเนียรัฐจิ๋วตอนใต้ของรัสเซีย ซึ่งมีพื้นที่เพียง 15,000 ตร.กม. ราวครึ่งหนึ่งของขนาดประเทศเบลเยี่ยมหรือใหญ่กว่ามลรัฐคอนเนตติกัตของอเมริกัน มีชายแดนติดต่อกับจอร์เจีย
      
       ประชากร: ก่อนระเบิดศึกใหญ่กับเครมลินในเดือนธันวาคมปี 1994 เชชเนียมีประชากร 1.1 ล้านคน โดยประชาชน 2 ใน 3 ที่เป็นกลุ่มเชื้อสายเชเชน และ 1 ใน 4 ที่เป็นคนเชื้อสายรัสเซีย กระจุกตัวอยู่ในกรอซนืยเมืองหลวง กรอซนืยซึ่งมีประชากรเกือบ 400,000 คนในปี 1994 ขณะนี้ กลายเป็นเมืองร้างเต็มไปด้วยซากปรักหักพังเนื่องจากสงคราม กลุ่มเชื้อสายรัสเซียทั้งหมดได้เผ่นหนีออกไป ชาวเชเชนจำนวนมากก็ต้องระเห็จไปอาศัยตามค่ายอพยพในเขตเพื่อนบ้านข้างเคียง พลเรือนหลายหมื่นคนถูกปลิดชีพระหว่างสงคราม
      
       ศาสนา: เชชเนียเป็นแดนมุสลิม สิ่งที่พญาหมีขาววิตกกังวลมากที่สุดคือ กลุ่มนักสู้อาหรับที่แทรกซึมเข้ามาในเชชเนีย รัสเซียกล่าวหากลุ่มกบฏเชื่อมโยงกับกลุ่มมุสลิมสุดขั้วในเครือข่ายก่อการร้ายอัลกออิดะห์และตอลิบาน
      
       เศรษฐกิจ: แดนกบฏมุสลิมของหมีขาว มีแหล่งน้ำมันเป็นเส้นเลือดใหญ่ทางเศรษฐกิจในศตวรรษที่ 19 แต่ขณะนี้ ร่อยหรอแทบไม่เหลือ อีกทั้งโรงงานทั้งหมดก็ถูกทำลายย่อยยับ เชชเนียเป็นพื้นที่ยุทธศาสตร์สำคัญเนื่องจากทอดตัวอยู่ระหว่างเส้นทางท่อส่งน้ำมันจากทะเลแคสเปียนสู่ทะเลดำ มอสโกยังบอกว่ากลุ่มขุนศึกได้ลับลอบขนส่งน้ำมันจำนวนมหาศาล
      
       ประวัติศาสตร์: เมื่อคริสเตียนแห่งจอร์เจียตอนใต้ตกลงผนึกดินแดนกับมอสโกปี 1783 มุสลิมแห่งเขตคอเคซัสตอนเหนือก็ถูกปิดล้อม ชีคมันซอว์นำทัพเปิดศึกญิฮัดหรือสงครามศักดิ์สิทธิ์ระหว่างทศวรรษที่ 1780 จนยืดเยื้อบานปลายเป็นสงครามคอเคซัส 47 ปี กระทั่งปี 1864
      
       ในปี 1944 จอมเผด็จการโจเซฟ สตาลินแห่งโซเวียตกล่าวหาเชเชนช่วยผู้บุกรุกเยอรมัน และได้ขับเชเชนทั้งหมดออกไปอยู่ตามทุ่งตามป่าในเอเชียกลาง ทำให้ผู้คนล้มตายไปหลายพันคน ถึงปี 1957 นิกิตา ครุชเชฟก็อนุญาตให้พวกเขากลับบ้าน
      
       เมื่อสหภาพโซเวียตล่มสลาย พลเอกดซอคฮาร์ ดูดาเยฟแห่งกองทัพอากาศชนะคะแนนเสียงสนับสนุน 80% ในการเลือกตั้งเดือนตุลาคมปี 1991 และได้ประกาศอิสรภาพเชชเนีย เชชเนียเริ่มมีชื่อเลื่องลือในฐานะเป็นสวรรค์ของกลุ่มโจรผู้ร้ายและกลุ่มลักลอบของเถื่อนต่างๆ
      
       ประธานาธิบดีบอริส เยลต์ซินได้สั่งกองกำลังบุกแดนกบฏเดือนธันวาคมปี 1994 ทหารรัสเซียเผด็จศึกยึดเมืองกรอซนืย และพื้นที่จำนวนมากในฤดูใบไม้ผลิปี 1995 แต่ก็ไม่สามารถคุมพื้นที่ตามดงเทือกเขาซึ่งเป็นแหล่งกบดานของกองกำลังกบฏจรยุทธ
      
       การจู่โจมจับตัวประกันครั้งใหญ่ 2 ครั้ง ที่สังหารประชาชนผู้บริสุทธิ์นับร้อย ทำให้มอสโกต้องหันมาเจรจาสันติภาพกับกบฏและถอนกองกำลังออกไปเมื่อปี 1996 โดยปล่อยให้การถกเถียงสถานภาพของเชชเนียคาราคาซัง
      
       ดูดาเยฟถูกสังหารในเดือนเมษายนปี 1996 อัสลัน มาสคาดอฟอดีตนายทหารของสหภาพโซเวียต ได้รับเลือกตั้งเป็นประธานาธิบดีเมื่อเดือนมกราคมปี 1997 กลุ่มขุนศึกที่เป็นปฏิปักษ์กันก่อศึกรบราฆ่าฟันกันเองอย่างดุเดือด การลักพาตัว ฆาตกรรม ทำให้บรรดาหน่วยงานความช่วยเหลือและชาวต่างชาติเผ่นหนีออกไปจังหวัด
      
       กลุ่มจรยุทธเชเชนเปิดศึกใหญ่ก่อกวนพญาหมีขาวระหว่างฤดูร้อนปี 1999 ในดาเกสถาน นอกจากนี้ เครมลินกล่าวหาว่า การถล่มระเบิดรายชุดในมอสโกและเมืองอื่นๆเมื่อปี 1999 ซึ่งสังหารประชาชนเกือบ 300 คน เป็นฝีมือของพวกกบฏเชเชน แต่กลุ่มผู้นำกบฏปฏิเสธลั่น วลาดิมีร์ ปูตินนายกรัฐมนตรีคนใหม่ของเยลต์ซิน ได้ใช้เหตุการณ์ระเบิดสร้างความชอบธรรมในการส่งกองทัพเข้าไปในแดนกบฏอีก ตาม “ปฏิบัติการต่อต้านการก่อการร้าย”
      
       แม้ปูติน ซึ่งทะยานขึ้นเป็นประธานาธิบดี บอกในเดือนเมษายนปี 2000 ว่าปฏิบัติการกวาดล้างกลุ่มก่อการร้ายได้จบลงแล้ว แต่ก็ยังมีการปะทะรายวัน ซึ่งคร่าชีวิตผู้คนทั้ง 2 ฝ่ายไม่รู้จบ
      
       กลุ่มกบฏประกาศชัยชนะครั้งใหญ่ต่อคู่อริ โดยยิงขีปนาวุธสอยเฮลิคอปเตอร์ร่วงในเดือนสิงหาคม 2000 สังหารเหยื่อชาวรัสเซีย 118 คน
      
       เหตุการณ์กบฏเชชเนียจับตัวประกันในโรงละครแห่งหนึ่งของมอสโกเมื่อปี 2002 จบลงด้วยการเสียชีวิตของตัวประกัน 129 คน และคนร้าย 41 คน หลังจากตำรวจยิงก๊าซพิษระหว่างจู่โจมเข้าไปในโรงละคร
      
       ตุลาคม 2003 อัคห์หมัด คาดิรอฟ ที่รัฐบาลรัสเซียให้การหนุนหลัง ได้รับเลือกเป็นประธานาธิบดีเชชเนีย
      
       พฤษภาคม 2004 เกิดเหตุระเบิดขึ้นกลางกรุงกรอซนืย ทำให้ประธานาธิบดี คาดิรอฟ เสียชีวิต พร้อมผู้บัญชาการสูงสุดประจำภูมิภาค
      
       29 สิงหาคม 2004 พล.ต.ต.อลู อัลคานอฟเจ้าหน้าที่ตำรวจระดับสูงที่ได้รับการสนับสนุนจากประธานาธิบดีวลาดีมีร์ ปูตินชนะเลือกตั้งเป็นผู้นำคนใหม่

การจับตัวประกันครั้งสำคัญของกบฏเชเชน

        กบฏเชเชนมักใช้การจับพลเรือนเป็นตัวประกัน เพื่อเรียกร้องความสนใจจากนานาชาติเกี่ยวกับการเรียกร้องเอกราชของพวกเขา วิกฤติตัวประกันครั้งรุนแรงครั้งแรกเกิดขึ้น 6 เดือนหลังทางการรัสเซียส่งกำลังเข้าสาธารณรัฐเชชเนียเพื่อป้องกันการแยกตัวเป็นเอกราชในปี 1994 โดยกลุ่มกบฏเชชเนียยึดโรงพยาบาลแห่งหนึ่งในเมืองบูเดนนอฟสก์ ทางใต้ของรัสเซียนานหลายวัน แม้จะมีการตกลงเจรจาสันติภาพ(ซึ่งล้มเหลวในเวลาต่อมา) แต่การโจมตีของกลุ่มกบฏและความผิดพลาดระหว่างจู่โจมของเจ้าหน้าที่รัฐ ก็ทำให้มีผู้เสียชีวิตราว 100 คน
       
        ดซอคฮาร์ ดูดาเยฟ ผู้นำเชเชนในขณะนั้นออกมาประณามการจับตัวประกัน แต่เมื่อเกิดเหตุการณ์จับตัวประกันอีกครั้งเมื่อปี 1996 ทำให้หลายฝ่ายเชื่อว่าแท้จริงแล้วเขาเป็นผู้สนับสนุนอยู่เบื้องหลัง ทั้งนี้คนร้ายจับตัวประชาชนเกือบ 3,000 คนไว้เป็นตัวประกัน ในโรงพยาลาลแห่งหนึ่งในเมืองคิซยาร์ โดยเรียกร้องให้รัฐบาลถอนทหารออกจากเชชเนีย ก่อนจะปล่อยตัวประกันเกือบทั้งหมด และพาตัวประกันส่วนหนึ่งกลับไปที่เชชเนียด้วย อย่างไรก็ตามกองทัพรัสเซียได้ซุ่มโจมตีกลุ่มกบฏระหว่างข้ามพรมแดนไปเชชเนีย ทำให้ตัวประกันหลายคนเสียชีวิต นับเป็นการยุติวิกฤติตัวประกันด้วยเลือดอีกครั้งหนึ่ง
       
        สถานการณ์ซับซ้อนขึ้นอีก เมื่อกลุ่มผู้สนับสนุนการแบ่งแยกดินแดนเชเชนทำการจี้เรือโดยสารข้ามฟากในทะเลดำ และขู่จะระเบิดเรือซึ่งมีผู้โดยสาร 225 คน หากทางการไม่ยุติความรุนแรงกับกลุ่มกบฏในเหตุการณ์เมืองคิซยาร์ อย่างไรก็ตามคนร้ายกลุ่มนี้ยอมมอบตัวหลังควบคุมเรือนาน 4 วัน
       
        หลังสิ้นสงครามเชเชนครั้งแรกในปี 1996 เชเชนกลายเป็นดินแดนไร้กฎหมาย กลุ่มขุนศึกที่เป็นปฏิปักษ์กันก่อศึกรบราฆ่าฟันกันเองอย่างดุเดือด การลักพาตัว และฆาตกรรม มีการจับตัวชาวต่างชาติที่ทำงานให้ความช่วยเหลือไปคุมขังนานนับปี ข้อมูลจากบริษัทความมั่นคง Kroll Associates UK คาดการณ์ว่า ในปี 1998 มีชาวต่างชาติถูกจับเป็นตัวประกันในเชชเนียราว 100 คน
       
        เดือนมีนาคม 2001 เครื่องบินที่มีกำหนดเดินทางจากนครอิสตันบุลไปมอสโก ถูกคนร้ายจี้ให้เปลี่ยนเส้นทางไปที่เมืองเมดินา ในซาอุดีอาระเบีย เหตุการณ์จบลงด้วยการเสียชีวิตของคน 3 คน หลังกองกำลังความมั่นคงของซาอุดีอาระเบียบุกเข้าจู่โจมเครื่องบิน
       
        หนึ่งสัปดาห์ต่อมา คนร้ายที่สนับสนุนกลุ่มเชเชนจับนักท่องเที่ยวราว 120 คน ในโรงแรมหรู ที่อิสตันบูล ไว้เป็นตัวประกันเพื่อต่อต้านสงคราม
       
        เดือนกรกฎาคม 2001 นักรบเชเชนจับตัวผู้โดยสารราว 30 คน ในรถบัสทางใต้ของรัสเซีย เรียกร้องให้มีการปล่อยตัวนักรบที่ถูกจับกุมตัวจากการจี้เครื่องบินเมื่อครั้งก่อน
       
        เดือนพฤษภาคม 2002 คนร้ายหนึ่งคนบุกเดี่ยวจับตัวประกันราว 10 คน ที่โรงแรมแห่งหนึ่งในอิสตันบูล แต่ภายหลังทั้งหมดถูกปล่อยตัวโดยไม่ได้รับบาดเจ็บ
       
        เหตุจับตัวประกันที่นับว่ารุนแรงที่สุดในประวัติศาสตร์รัสเซีย น่าจะเป็นการจับตัวประกันในโรงละครแห่งหนึ่งของมอสโกเมื่อปี 2002 โดยกลุ่มกบฏราว 40-50 คน ที่มีผู้หญิงรวมอยู่ด้วย เหตุการณ์ครั้งนั้นจบลงด้วยการเสียชีวิตของตัวประกัน 129 คน และคนร้าย 41 คน หลังจากตำรวจยิงก๊าซพิษระหว่างจู่โจมเข้าไปในโรงละคร
       
        หลังจากนั้นกลุ่มกบฏเชเชนก็โจมตีด้วยการใช้ระเบิดพลีชีพเป็นระยะๆ นอกเหนือไปจากการโจมตีกองทัพรัสเซียในเชชเนียรายวัน ขณะที่กองกำลังความมั่นคงของทางการก็ไม่รามือ ตามเก็บสมาชิกกลุ่มเชเชนอย่างต่อเนื่องเช่นกัน

ความขัดแย้งระหว่าง ‘เชเชน’ กับ ‘เครมลิน’

 ความขัดแย้งอันเก่าแก่ระหว่างคนเชเชนกับคนรัสเซีย เป็นผลพวงจากหลายสาเหตุ โดยมีต้นตอสำคัญสองประการคือ
       
       ประการแรก ชาวเชเชนในเชชเนียเรียกร้องขอสิ่งที่รัสเซียทำใจยอมให้ไม่ได้ นั่นคือการร้องขอเอกราช ด้วยความที่เชชเนียเป็นดินแดนที่ต่อเนื่องกับแผ่นดินแกนกลางรัสเซีย ความรู้สึกของคนมอสโกต่อแผ่นดินเชชเนียจึงมีความเป็นเจ้าของอย่างรุนแรง และทำให้รัสเซียมองคนเชเชนเป็นดั่งกบฏแยกดินแดน
       
        กระแสต่อสู้เพื่อเอกราชในหมู่คนเชเชนพุ่งสูงในระยะสิบกว่าปีที่ผ่านมา โดยเริ่มต้นหลังจากการล่มสลายของจักรวรรดินิยมโซเวียต (อันเป็นแหล่งที่มาของอำนาจบริหารประเทศระดับสูงสุดที่ประธานาธิบดีวลาดิมีร์ ปูตินเสวยต่อเนื่องจากอดีตประธานาธิบดีบอริส เยลต์ซิน) สหพันธ์สาธารณรัฐรัสเซียจัดการกับปัญหาเชชเนียด้วยนโยบายไร้ความยืดหยุ่นใดๆ ทั้งสิ้น ในนโยบายนี้ รัสเซียกำหนดให้อำนาจปกครองตัวเองเพียงบางส่วนแก่เชชเนีย หาไม่แล้วก็จะยึดครองเชชเนียอย่างเต็มรูปแบบด้วยกำลังทหาร ในขณะเดียวกันชาวเชเชนต้องการเอกราชสมบูรณ์เฉกเช่นรัฐประเทศอื่น อาทิ ยูเครนที่เคยเป็นส่วนหนึ่งของโครงสร้างสหภาพโซเวียต
       
       ประการที่สอง เชชเนียตกอยู่ภายใต้การบีฑาของกองกำลังทหารรัสเซียที่ใช้อาวุธหนักโจมตีเนิ่นนานกว่าสิบปี โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในรอบทศวรรษ1990 รัสเซียส่งทหารเข้ากำหราบเชชเนียอย่างน้อยสามครั้ง
       
        นับจากปลายปี1999 มาจนปัจจุบัน ปฏิบัติการที่ทหารรัสเซียฟาดฟันคนเชเชนในเชชเนียเป็นไปอย่างโหดร้ายทารุณ มิใยที่สภาแห่งยุโรปจะเรียกร้องให้ใช้นโยบายที่มีมนุษยธรรมบ้าง แรงกดดันจากการถูกบีฑาทำให้กลุ่มเชเชนฝ่ายนิยมความรุนแรงเฟื่องฟูขึ้นมาอย่างรวดเร็ว
       
        ปฏิบัติการก่อการร้ายของเชเชนสร้างความโกรธแค้นและหวั่นกลัวในหมู่คนรัสเซียรุนแรงเช่นกัน แต่นั่นมิได้ทำให้รัฐบาลรัสเซียดำเนินการแก้ปัญหาที่ต้นตอ และยังยืนหยัดนโยบายยึดครองเชชเนียอย่างเคร่งครัด
       
       ฐานข้อมูลของหนังสือพิมพ์การ์เดียนแห่งอังกฤษ เล่าปูมความขัดแย้งและการต่อสู้ระหว่างผู้ยึดครองกับผู้ถูกยึดครองคู่อื้อฉาวแห่งภูมิภาคเทือกเขาคอเคซัสตอนเหนือว่า สามารถสืบสาวขึ้นไปได้เก่าแก่หลายร้อยปี โดยที่ว่าในศตวรรษที่ 19 เชชเนียตกเป็นส่วนหนึ่งของรัสเซีย
       
        หลังสงครามโลกครั้งที่สอง รัฐบาลคอมมิวนิสต์รัสเซียใช้ความรุนแรงกำราบชาวเชเชนที่ใช้โอกาสสมัยที่รัสเซียติดพันทำศึกกับเยอรมนี ลุกขึ้นสู้เพื่อเรียกร้องเอกราช ในยุคนั้นชาวเชเชนจำนวนมหาศาลถูกเนรเทศโยกย้ายไปผจญความลำเค็ญในเขตไซบีเรีย เหตุการณ์ดังกล่าวส่งผลให้คนเชเชนเสียชีวิตมากมาย และไม่ปรากฏว่ามีผู้ใดสามารถเล็ดรอดกลับบ้านคืนเมืองสำเร็จ
       
        ในต้นทศวรรษ 1990 เมื่อนโยบายกลาสนอฟของอดีตประธานาธิบดี มิคาอิล กอร์บาชอฟเฟื่องฟูขึ้นมา สังคมรัสเซียเข้าสู่สถานการณ์เปิดกว้าง และนำไปสู่ความวุ่นวายและการล่มสลายของสหภาพโซเวียต ในครั้งนั้น อดีตประธานาธิบดีเยลต์ซินประสบความสำเร็จก้าวขึ้นเป็นประธานาธิบดีของสาธารณรัฐรัสเซีย ขณะที่หลายรัฐที่เคยอยู่ในสหภาพโซเวียตได้เป็นอิสระออกไป อาทิ ยูเครน, เบลารุส, คาซัคสถาน ฯลฯ
       
        อย่างไรก็ตาม ในกรณีของเชชเนียซึ่งเป็นรัฐชายแดนขนาดเล็กของรัสเซีย ณ ด้านที่ติดเทือกเขาคอเคซัสตอนเหนือ ไม่ได้รับไฟเขียวให้เป็นเอกราช
       
        ในช่วงแรกของยุคสหพันธ์สาธารณรัฐรัสเซีย ท่าทีของรัสเซียยังไม่รุนแรง แต่ใช้วิธีหนุนเชเชนฝ่ายสวามิภักดิ์รัสเซียให้ได้ครองอำนาจบริหารสูงสุด อย่างไรก็ตาม การเลือกตั้งเมื่อเดือนตุลาคม 1991 เชเชนฝ่ายเรียกร้องเอกราชสมบูรณ์แบบเป็นฝ่ายชนะการเลือกตั้ง รัสเซียคัดค้านอย่างโจ่งแจ้ง และเนื่องจากภายในเชชเนียมีความวุ่นวายจากความขัดแย้งภายใน ดังนั้นเดือนต่อมา รัสเซียประกาศภาวะฉุกเฉินในเชชเนีย พร้อมกับส่งกองกำลังเข้าไป
       
        เนื่องจากชาวเชเชนต่อสู้อย่างเต็มที่ และรัฐสภาของรัสเซียก็ไม่หนุนนโยบายนี้ของเยลต์ซิน กองกำลังรัสเซียจึงต้องถอนตัวไปจากการโจมตีเชชเนีย
       
        เดือนมีนาคม 1992 ประธานาธิบดีดูดาเยฟของเชชเนียไม่ยอมลงนามสนธิสัญญารับอำนาจปกครองตัวเองเพียงบางส่วน ซึ่งเท่ากับยอมรับฐานะความเป็นรัฐในปกครองของสาธารณรัฐรัสเซีย ความสัมพันธ์ของสองฝ่ายนี้จึงร้าวฉานและระอุตลอดเวลา
       
        ในปี1994 เกิดสงครามกลางเมืองในเชชเนีย ระหว่างฝ่ายประธานาธิบดีดูดาเยฟ กับฝ่ายที่รับความช่วยเหลือจากรัสเซีย ในเดือนธันวาคม รัสเซียจึงตัดสินใจใช้กองกำลังเข้ายึดเชชเนียอีกครั้งหนึ่ง ด้วยการระดมถล่มกรุงกรอซนืยอย่างยับเยินและการสังหารคนเชเชนหลายหมื่นรายภายใน 20 วันของปฏิบัติการ รัสเซียก็ได้เชชเนียไว้ในอำนาจ
       
        รัสเซียอำนวยการตั้งรัฐบาลเพื่อการฟื้นฟูชาติขึ้นเพื่อเป็นหุ่นเชิดในการยึดครองเชชเนีย แต่ความนิ่งครอบคลุมเชชเนียได้ไม่ตลอดปี พอตุลาคม 1995 กลุ่มเชเชนต่อต้านรัสเซียลุกฮือและทำสงครามแย่งชิงกรุงกรอซนืย
       
        เหตุการณ์สู้รบยืดเยื้อตลอดปี 1996 จนรัสเซียเป็นฝ่ายริเริ่มถอนตัวออกจากความย่อยยับที่เป็นภาระทางเศรษฐกิจอย่างมหาศาลแห่งนี้
       
        การเจรจาที่อำนวยการโดยนายพลอเล็กซานเดอร์ เลเบด ที่ปรึกษาด้านความมั่นคงของเยลต์ซิน สรุปได้ในสิงหาคม 1996 ว่าจะระงับการถกเถียงเอกราชของเชชเนียเป็นเวลาสามปี และรัสเซียเริ่มถอนทหารออกจากเชชเนียตั้งแต่เดือนมกราคม 1997
       
        ในระหว่างนั้น รัสเซียมิได้ปล่อยให้เชชเนียสงบสันติ ขณะที่การโต้ตอบจากเชเชนฝ่ายต่อต้านรัสเซียก็ปรากฏเป็นระยะ
       
        ด้วยความที่นายกรัฐมนตรีวลาดิมีร์ ปูติน (ตำแหน่งขณะนั้น) เดินนโยบายกำราบความเคลื่อนไหวของฝ่ายต่อต้านเชเชนด้วยความรุนแรงและเฉียบขาด โดยเฉพาะอย่างยิ่ง การส่งทหารเข้าทำศึกและยึดครองเชชเนียตลอดตั้งแต่ไตรมาส 3 ของปี1999 มาจนถึงขณะนี้ ปูตินจึงได้รับความนิยมอย่างสูงจากคนรัสเซีย ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งที่หนุนเนื่องปูตินขึ้นไปเถลิงอำนาจสูงสุดในตำแหน่งประธานาธิบดีของสหพันธ์สาธารณรัฐรัสเซีย
       
        นับเนื่องมาถึงปัจจุบัน นโยบายปราบด้วยความเข้มงวดเฉียบขาดเป็นนโยบายหลักที่รัสเซียดำเนินการต่อเชชเนีย ในการนี้ถึงกับมีการกีดกันไม่ให้นักข่าวมีเสรีภาพที่จะรายงานเหตุการณ์ร้ายแรงต่างๆ ในเชชเนีย
       
        รายงานข่าวที่ลักลอบทำออกมาได้ระบุถึงความเหี้ยมโหดทารุณที่ทหารรัสเซียกระทำต่อชาวเชเชน แม้แต่ลอร์ดแฟรงก์ จัดด์ ผู้แทนพิเศษแห่งสภาแห่งยุโรปก็เขียนบทความพาดพิงถึงสามปีแห่งความทารุณที่คนเชเชนได้รับ อาทิ การถูกสังหาร ข่มขืน ปล้นชิงทรัพย์ ตลอดจนการทำลายล้างบ้านเรือนประชาชนอย่างชนิดที่ใช้คำว่า เกินความเหมาะสมและขาดการไตร่ตรอง
       
        ปฏิบัติการของผู้ก่อการร้ายเชเชน ขยายขอบเขตออกจากการต่อสู้ตอบโต้กับทหารรัสเซีย ไปสู่การอาละวาดเล่นงานประชาชนคนรัสเซียถึงในกรุงมอสโก และเมื่อขนาดความรุนแรงของผู้ก่อการร้ายเชเชนมีแต่จะเติบใหญ่อย่างไม่หยุดยั้ง ยิ่งเมื่อปรากฏว่าวิธีปราบผู้ก่อการร้ายด้วยความรุนแรงของทางการรัสเซียกลับย้อนเข้าทำร้ายผู้คนรัสเซียเสียเอง ความเชื่อมั่นที่คนรัสเซียเทให้แก่ปูตินจึงสั่นคลอนหนักขึ้นเรื่อยๆ ภาพลักษณ์ที่เคยมองกันว่าปูตินเป็นเครื่องค้ำประกันความมั่นคงปลอดภัยก็เสียหาย